Oświetlenie akwarium z rafą Część 6: Coral Coloration - A Primer
Dana Riddle
Ten kolorowy gatunek Acropora nie jest fluorescencyjny - białka zawarte w nim preferencyjnie odbijają światło czerwone i niebieskie, co sprawia, że wydaje się fioletowy.
Kiedy zarządzałem komercyjną farmą koralową w 1990-ach, byliśmy zadowoleni z tego, że hodowaliśmy koralowce i rozmnażaliśmy je. Chociaż wiedzieliśmy, że pięknie ubarwione korale mogą przynieść wyższą cenę, ich dostępność na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych była ograniczona.
Dziś sytuacja zmieniła się drastycznie, a korale, które posiadają wszystkie kolory tęczy, są powszechne. Jednak utrzymywanie tego zabarwienia w niewoli jest czasami problematyczne. Ten krótki artykuł posłuży jako wprowadzenie do barwienia bezkręgowców morskich.
Ten problem jest skomplikowany i zaczniemy od kilku podstawowych rzeczy. Istnieją co najmniej dwa rodzaje związków barwnych w niektórych koralach i zawilcach - fluorescencyjnych i niefluorescencyjnych. Fluorescencja występuje wtedy, gdy związek absorbuje światło i emituje (fluoryzuje) go przy dłuższej długości fali, stąd związki fluorescencyjne jarzą się (lub "pop") w świetle UV / fiolet / niebieski, podczas gdy typy niefluorescencyjne nie (wydają się matowe pod tymi długości fal i są nazywane chromoproteinami.). Wszystkie są białkami i są wytwarzane przez koralowiec lub anemon. Istnieją setki opisanych białek, ale prawdopodobnie są ich tysiące.
Rysunek 1.
Struktura białka jest zasadniczo taka sama. Zobacz rysunek 1.
Część białka, która może stać się kolorowa (fluorescencyjna lub nie) jest zawijana w pasma (zwane pięcioliniami) - cała struktura nazywana jest beta-beczką. Kolorowa część (nazywana chromoforem, jeśli nie fluorescencyjnym lub fluoroforem, jeśli jest fluorescencyjna) wewnątrz beczki beta może się skręcić, gdy jest wystawiona na działanie pewnych czynników środowiskowych, takich jak światło, pH, metale itp. Takie skręcenie może spowodować włączenie koloru lub poza.
Rysunek 1. Struktura potencjalnie barwnego białka. Zielona część w pasmach ochronnych to część, która może powodować fluorescencję, odbijać światło lub wcale nie być kolorowa. Kolor zielony służy wyłącznie do celów ilustracyjnych - może mieć wiele kolorów.
Białka te są systematycznie kategoryzowane w "kladach" (klad jest czymś, co ma wspólnego przodka). Obecnie istnieją klony 6 o nazwach A, B, C1, C2, C3 i D (niefluorescencyjna chromoproteina znaleziona w Echinopora forskalina nie pasuje do żadnego kladu, co sugeruje, że istnieje siódmy.).
Dlaczego to jest ważne? Wraz ze wzrostem tożsamości między białkami, tym bardziej prawdopodobne jest, że podobnie zareaguje na czynniki środowiskowe.
Klad A występuje tylko w anemonach (chociaż anemony Majano zawierają białko Clade C2.). Klad B zawiera między innymi wszystkie chromoproteiny obserwowane w gatunkach Acropora (jedyna inna obecnie analizowana chromoproteina znajduje się w Stylophora pistillata i jest z Clade C2.). Białka fluorescencyjne znalezione w Discosomie Corallimorf są Clade B. Clade C (C1, C2 i C3) oprócz tych wcześniej wymienionych, znajdują się w koralach koralowych i zoantoidach (jedyne opisane białko fluorescencyjne jest znalezione w zoanthidzie). . Białka Clade D znajdują się w koralach koralowych, miękkich koralach i innym rodzaju koralowców (Ricordea.).
Te kolorowe białka inaczej reagują na światło. Uważa się, że niektórzy chronią koral i jego symbiotyczne zooxantelle przed nadmiernymi ilościami światła, podczas gdy inni (znajdujący się w głębszych wodach) są uważani za fluorescencyjnych świetlnych fal, które mogą pomóc w fotosyntezie.
Złożoność tego tematu szybko staje się widoczna. Następnym razem przyjrzymy się białkom, o których wiadomo, że reagują na natężenie światła / spektrum.
czytaj więcej:
Oświetlenie akwarium z rafą Część 3 - Mit korali wymagający nieograniczonej ilości światła